โนงามิ นิวโร : "ปริศนา" ช่างน่าเจี๊ยะเหลือเกิน!!!

  ในสังคมมนุษย์ เป็นเรื่องปกติที่จะต้องมีคนดี และ คนชั่ว อยู่ปะปนกัน และด้วยกิเลส ตัณหา ความโลภ ที่เข้ามามัวเมากับมนุษย์นั้น ทำให้มนุษย์ส่วนหนึ่งหลงผิด ต้องการทำเพื่อผลประโยชน์ส่วนตนมากกว่าส่วนร่วม และเพื่อที่ไม่ต้องการให้ใครมาขัดขวาง ทำให้มนุษย์ผู้นั้นต้องหาวิธีการต่างๆนานา โดยไม่สนจริยธรรม ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ทำให้ตนได้ทำในสิ่งที่ตนสมหวัง โดยที่อาจต้องพรากชีวิตของผู้ที่มาขัดขวางไว้ด้วย ซึ่งจากการกระทำของมนุษย์ผู้หลงผิดต่อเหยื่อที่เข้ามาขวางนั้น ย่อมต้องมี"ปริศนา"คอยปกปิดการกระทำและเหตุจูงใจของเขา เพื่อไม่ให้มีใครสงสัย ด้วยเหตุนี้ ในบรรดามนุษย์ผู้รักความยุติธรรม สันติสุข จึงต้องส่งคนมาคอยไขปริศนาทั้งหลายให้คลี่คลาย เพื่อเอาคนผิดมารับโทษให้ได้มากที่สุด ซึ่งกลุ่มคนที่มาทำหน้าที่นี้ก็คือ บรรดาผู้พิทักษ์สันติราษ ทั้งตำรวจ และ นักสืบ โดยเฉพาะกับนักสืบผู้มีชื่อเสียงในการไขคดียากซับซ้อนให้คลี่คลายลงได้นั้น ก็มี เชอร์ล็อค โฮล์ม,ปัวโรต์ ยันตัวการ์ตูนนักสืบที่มีชื่อเสียงอย่าง คินดะอิจิ,โคนัน,คิว เป็นต้น แต่สำหรับนักสืบอีกคนที่เราจะแนะนำต่อไปนี้ ก็ไม่ใช่มนุษย์ แต่กลับเป็นปีศาจที่มีชื่อว่า "โนงามิ นิวโร" โดยเขามาจากการ์ตูนแนวสืบสวนที่แหวกแนวไม่เหมือนใคร กับเรื่อง โนงามิ นิวโร ปีศาจนักสืบเขมือบปริศนา นั่นเอง

  โนงามิ นิวโร ปีศาจนักสืบเขมือบปริศนา หรือมีชื่อในฉบับญี่ปุ่นคือ Majin Tantei Nougami Neuro เรื่องนี้เคยลงตีพิมพ์ประจำในนิตยสารโชเน็นจัมป์มาก่อน ปัจจุบันได้จบลงแล้วในญี่ปุ่น อีกทั้งเรื่องนี้เคยถูกดัดแปลงเป็นอนิเมออกฉายในญี่ปุ่นเมื่อปี 2007 สำหรับในบ้านเรานั้น เพิ่งจะได้สัมผัสเรื่องนี้กัน เมื่อต้นเดือน ก.ย.ที่ผ่านมา โดยสนพ.สยามอินเตอร์คอมิคส์ ซึ่งหน้าปกของเรื่องนี้ก็ทำได้แหวกแนวดูแล้วชวนหลอนซะจริง เพราะพี่เล่นวาดกลับหัวชวนให้คนอ่านมึน พากับเปิดอ่านกลับหัวตามกันไป (ฮา)

  โนงามิ นิวโร เป็นปีศาจหนุ่มผู้หลงใหลในการ"เขมือบกิน"ปริศนา ..... มาถึงตรงนี้ เราไม่ได้เขียนอะไรผิดไปแน่นอน เพราะเป็นแบบนี้จริงๆ คือ เขาจะกินพลังงานที่ได้มาจากการไข"ปริศนา"ที่แฝงในตัวของแต่ละคนนั่นเอง แต่จากการที่โลกปีศาจของเขาไม่หลงเหลือปริศนาให้เขาได้ไขอีกต่อไป เขาจึงตัดสินใจไปยังโลกมนุษย์ ด้วยการปลอมตัวเป็นมนุษย์ เพื่อค้นหาปริศนา อาหารอันโอชะของเขา แต่จากการที่เขาได้พบกับ คัตซึรางิ ยาโกะ สาวน้อยผู้กำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความทุกข์ เมื่อเธอได้สูญเสียคุณพ่อจากการถูกฆาตกรรมอย่างลึกลับ นิวโรจึงใช้ยาโกะเป็นเครื่องมือ โดยเขาจะเป็นคนคอยไขปริศนา และให้ยาโกะ รับบทเป็นนักสืบคอยไขคดี และการที่เขาพยายามปั้น ยาโกะ สาวน้อยธรรมดาๆ(แต่กินจุเอาเรื่อง) ให้กลายเป็นนักสืบชื่อดัง เพื่อหวังที่จะได้กลืนกินปริศนาจากคดีต่างๆ มากยิ่งขึ้น จะสัมฤทธิ์ผลหรือไม่..........

  มาถึงจุดนี้ โดยรวมเป็นการ์ตูนนักสืบที่มีความน่าสนใจตรงที่ไอเดียของเรื่องที่กำหนดให้นิวโร เป็นปีศาจผู้ชื่นชอบในการกินปริศนาเอามากๆ และเพื่อที่เขาจะได้กินพลังงานที่มาจากปริศนามากขึ้นแล้ว เขาจึงใช้ลักษณะนิสัยของปีศาจให้เป็นประโยชน์ เพื่อหวังผลประโยชน์ส่วนตน เขาจึงต้องปั้น ยาโกะ คนที่ไม่มีเซนส์เรื่องสืบสวนเลย ให้สวมบทบาทเป็นนักสืบชื่อดังให้ได้ โดยนิวโรจะเป็นคนลงมือไขคดีเอง พร้อมกับเป็นคนอธิบายทริคของคนร้ายให้ฟัง โดยอ้างว่าทริคดังกล่าวเป็นฝีมือการคลี่คลายคดีของยาโกะเอง ส่วนยาโกะมีหน้าที่ในการชี้ตัวคนร้ายอย่างเดียว (ซึ่งจริงๆแล้ว เป็นฝีมือของนิวโรอีกเหมือนกัน) ซึ่งดูแล้วบรรยากาศการไขคดียังดูเนียนตากว่าบางเรื่อง ที่ตาลุงหนวดยังพูดได้ฉอดๆ ทั้งที่ยังหลับอยู่โดยที่ไม่มีใครเอะใจ (ใครเป็นแฟนเรื่องนั้น ก็กราบขออภัยมา ณ ที่นี้) นอกจากนี้เรื่องนี้ยังเสริมความน่าสนใจด้วย "อุปกรณ์ 777 ชิ้น จากโลกปีศาจ" มาช่วยในการไขคดีให้ง่ายขึ้น แถมอุปกรณ์แต่ละชิ้นก็ออกแบบได้หลอนๆดี ส่วนตัวทริค หรือ คดีต่างในเรื่องนี้ ถือว่าไม่ซับซ้อนนัก เพราะ คดีนึงจบลงเป็นตอนๆ (อาจยาวมากขึ้นในเล่มหลังๆ) เหมาะสำหรับคนที่ริเริ่มอ่านการ์ตูนแนวนี้พอดี แต่สำหรับคนที่หลงรักในการอ่านคดียาวๆที่ปรากฏในคินดะอิจิ หรือเรื่องอื่นๆ อาจรู้สึกผิดหวัง หรือ มีความรู้สึกอ่านแล้วยังไม่จุใจเท่าที่ควรก็เป็นได้ แต่อย่างไรก็ตาม เนื้อเรื่องในช่วงหลังก็มุ่งประเด็นไปที่กลุ่มสายเลือดใหม่มากขึ้น ซึ่งคนกลุ่มนั้นหวังที่จะกำจัดมนุษย์โลกทั้งหมด ทำให้ธีมของเรื่องเปลี่ยนแปลงไปในทางการ์ตูนสายหลักมากยิ่งขึ้น คือ จะเริ่มเน้นการต่อสู้ระหว่างนิวโร กับ พวกสายเลือดใหม่ โดยที่นิวโรเลือกที่จะปกป้องมนุษย์ เพื่อปกป้องอาหารของเขา (ซึ่งก็คือปริศนาจากมนุษย์) ซึ่งก็ช่วยเพิ่มความสนใจแก่คนอ่านได้ระดับหนึ่ง

  โดยรวมอ่านแล้วได้บรรยากาศการ์ตูนสืบสวนแบบหลอนๆดี โดยเฉพาะกับสีหน้าของคนร้ายในแต่ละตอน หลังจากที่ถูกกระชากหน้ากากออกมาแล้ว ซึ่งแต่ละคนก็ดูหลอน โฉดชั่ว น่ากลัว ซะจนไม่สามารถเปิดอ่านตอนดึกๆได้ (ฮา) อีกทั้งการที่เรื่องนี้ยังมีคาแร็คเตอร์ตัวละครที่ค่อนข้างแนว แถมยังเสริมใส่มุขตลก (โดยเฉพาะ มุขเจ็บๆที่ยาโกะเจอนิวโรแกล้งตลอด) คอยสอดแทรก ช่วยลดบรรยากาศความตึงเครียดไปได้บ้าง ทว่าเรื่องนี้มีจุดด้อยในแง่ของลายเส้นและสัดส่วนของตัวละครแต่ละคน ที่ค่อนข้างผิดเพี้ยน ไม่ลงตัวซักเท่าไหร่ ซึ่งก็หวังว่าเล่มต่อๆไป ลายเส้นคงจะมีพัฒนาการมากขึ้นเช่นเดียวกับการ์ตูนเรื่องอื่นๆ

  อย่างไรก็ตาม พออ่านเรื่องนี้แล้วก็ได้รับรู้ถึงสัจธรรมอย่างหนึ่ง นั่นคือ สำหรับมนุษย์ผู้ชั่วร้ายบางคน พอได้กระทำความชั่วลงไป พวกเขาจะกระทำมันซ้ำๆ โดยไม่รู้สำนึก แต่พอถูกใครบางคนได้เปิดโปงความชั่วร้ายของเขาออกมานั้น มีบางส่วนที่ยังกลับตัวกลับใจทัน แต่มีอีกส่วนนึ่งที่ยังคงกระทำโดยไม่รู้สำนึกไปพร้อมๆกับได้เผยแรงจูงใจอันชั่วร้ายออกมา ซึ่งคนจำพวกหลังนั้น มีจิตใจราวกับปีศาจร้ายยิ่งกว่านิวโรเสียอีก !!!!